Wyzwania, przed jakimi stajemy obecnie w zakresie budowy zaufania do szczepień ochronnych są jednym z najistotniejszych zagadnień zdrowia publicznego, a ich realizacja leży w szeroko pojętym interesie społecznym. Obecna sytuacja związana z epidemią SARS-CoV-2 uwidoczniła, jak ważna jest profilaktyka oraz planowanie długoterminowych strategii w celu zapewnienia ochrony przed chorobami zakaźnymi.
W 2017 roku Instytut Ochrony Zdrowia powołał Porozumienie na Rzecz Dobrych Praktyk w Szczepieniach, jako niezależną platformę ekspertów medycznych, klinicystów, osób związanych ze światem nauki oraz przedstawicieli organizacji pacjentów.
Celem Porozumienia jest kształtowanie merytorycznej dyskusji nt. szczepień ochronnych oraz dotarcie do opinii społecznej, rodziców i osób odpowiedzialnych za tworzenie systemu ochrony zdrowia w Polsce z przekazem opartym o fakty naukowe oraz zgodnych z europejskimi standardami.
Eksperci Porozumienia na Rzecz Dobrych Praktyk w Szczepieniach podjęli dyskusję w obszarze wspierania immunizacji na wszystkich etapach życia tj. szczepienia dzieci, w tym aktualizacji kalendarza szczepień, a także stworzenia kalendarza szczepień osób dorosłych, biorąc pod uwagę kliniczne i epidemiologiczne grupy ryzyka. Ważną kwestią, jest problem niskiego zaangażowania personelu medycznego w rekomendację szczepień ochronnych. Epidemia SARS-CoV-2 rozpoczęła szeroką dyskusję w obszarze szczepień i niewątpliwie przyczyniła się do zwiększenia świadomości zarówno zagrożeń wynikających z zachorowań, jak również korzyści wynikających ze szczepień, zwłaszcza tych populacyjnych.
Kolejnym ważnym punktem w debacie publicznej jest zwiększenie dostępności do szczepień ochronnych. Szersze uprawnienia pielęgniarek i położnych do wykonywania badań kwalifikacyjnych przed szczepieniem może znacząco przyczynić do podniesienia wyszczepialności społeczeństwa, a tym samym do wzrostu poziomu bezpieczeństwa epidemiologicznego. Dodatkowo wprowadzenie opieki farmaceutycznej tj. umożliwienia m.in. wykonywania szczepień przez farmaceutów w aptekach, może odciążyć system opieki zdrowotnej i znacząco ułatwić dostęp do szczepień oraz niewątpliwie podnieść prestiż zawodu farmaceuty, który jeszcze bardziej zaangażuje się w niesienia pomocy pacjentom.
Doskonalenie systemu nadzoru epidemiologicznego, do którego zalicza się: cyfryzacja systemu rejestracji szczepień, rejestr niepożądanych odczynów poszczepiennych, utworzenie Funduszu Kompensacyjnego szczepień ochronnych, usystematyzowanie rejestracji zdarzeń z powodu chorób zakaźnych oraz zwiększenie dyscypliny zgłaszania przypadków chorób zakaźnych, to ważny czynnik w całym procesie tworzenia powszechnego programu szczepień ochronnych.
Głównym wspólnym zadaniem na najbliższy czas to odbudowa zaufania do szczepień ochronnych oraz aktywna współpraca z różnymi środowiskami medycznymi, w celu poprawy edukacji zdrowotnej całego społeczeństwa. Aby jednak tak się stało, niezbędny jest otwarty dialog oraz społeczna debata ze wszystkimi interesariuszami systemu ochrony zdrowia.
Więcej: https://www.ioz.org.pl/dobre-praktyki-w-szczepieniach
